POSTRZEGANIE ŚWIATA / RELACJE MIĘDZYLUDZKIE

MONIKA BURZYKOWSKA

ZAPOMNIANY POTENCJAŁ / RELACJE W RODZINIE

Biogram:

Kulturoznawca, edukator, dramaterapeuta.

Dramaterapia jest certyfikowaną w Wielkiej Brytanii formą psychoterapii kreatywnej. Aby uzyskać kwalifikacje dramaterapeuty i prawo do wykonywania zawodu trzeba ukończyć specjalistyczne studia podyplomowe oraz zarejestrować się w brytyjskiej HCPC, czyli The Health and Care Professions Council. Monika Burzykowska figuruje pod numerem AS017899.

Dramaterapeuta uprawiający swój zawód ma obowiązek posiadania ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, aktualizowane zaświadczenie o niekaralności, oraz poddawać się regularnej superwizji i rozwijać warsztat zawodowy, z czego jest rozliczany przez HCPC.

Monika Burzykowska specjalizuje się w pracy z ofiarami traumy wczesnorozwojowej, osobami adoptowanymi oraz w procesie adopcyjnym (lub w opiece zastępczej), a także z osobami zmagającymi się z uzależnieniami, oraz ofiarami przemocy psychicznej, fizycznej i seksualnej.

 

Streszczenie wystąpienia:

Tytuł wystąpienia: “Zapomniany potencjał. Wstęp do dramaterapii”

Na początku było słowo, a ono wyrażone było potencjałem. O nim będzie niniejsza opowieść.

Gdy spoglądamy na dzieci, widzimy żywe srebra; istoty pełne życia, energii, ciekawości, namiętności, choć prawdopodobnie żadne z nich nie operuje jeszcze takimi słowami.

Dzieci żyją pełnią życia w granicach, które się im wyznacza. Te granice wyznaczają dorośli. Czasem są to dorośli, którzy postrzegają granice jak mur ochronny, czasem jak warunki bezpieczeństwa, bądź odniesienie do własnej spontaniczności. Pojęcie granicy jest zawsze indywidualne, choć jednocześnie rozumiane kolektywnie.

W dramaterapii, która jest dyscypliną psychoterapii kreatywnej, celem jest praca z podświadomością, świadomością oraz ciałem, w wyniku której pacjent poddaje się procesom psychoterapeutycznym, które prowadzą do integracji i przejęcia świadomej kontroli nad swoim życiem. W efekcie pacjent zaczyna rozpoznawać własne emocje, umiejętnie radzić sobie z trudnościami, przed którymi staje (np. utrata kogoś bliskiego, pracy, kataklizm), zdobywa odporność psychiczną, zauważa i umiejętnie odczytuje sygnały ze swojego ciała, zabiega o nie i rozpoznaje schematy, którym podlega.

Proces dramaterapeutyczny to proces, który pozwala powrócić do pierwotnych relacji, w które wkracza każdy z nas w chwili naszych narodzin. Relacja z dramaterapeutą jest odzwierciedleniem pierwotnych relacji w życiu człowieka, (rodzic – dziecko, dziecko – świat zewnętrzny), w których człowiek może poznawać i kształtować siebie. Jest to relacja, która jest filarem psychoterapii kreatywnej. To dzięki niej człowiek może poddawać się procesowi poznania i uzdrowienia siebie ze świadomością, że jest bezpieczny i nie jest sam. Doznaje poczucia bliskości, ciekawości, tego, że jest ważnym i ma znaczenie, i ponad wszystko, doznaje świadomości własnego ja.

Pacjentami dramaterapii są osoby, które jednak zamroziły swój potencjał, stały się niespójne i walczą ze sobą. Walka ta jest przeciwieństwem pierwotnego obrazu dziecka. Jest to walka, która wyniszcza i nie pozwala ani cieszyć się sobą, bliskimi, życiem ani iść do przodu. Kreatywność, spontaniczność, jaką wydobywamy z siebie w dramaterapii przy zachowaniu bezpiecznych granic są najczęściej drogą powrotną do potencjału, który w sobie nosimy lecz go nie znamy.

Dzięki bliskości dramaterapeuty, pozwalamy sobie na powrót do pierwotnej ciekawości siebie i świata, tej ciekawości, która nadawała naszemu dzieciństwu sens i którą w kolejnych latach życia wygaszaliśmy.

Dzięki aspektowi teatralnemu dramaterapii, pacjent wykorzystując zaplecze kreatywne i techniki teatralne wkracza w proces, którego treścią jest jego własne życie, a on jest głównym aktorem. W przypadku grup, każdy z pacjentów poddawany dodatkowo zostaje procesom grupy. Procesy te pozwalają dostrzec co i w jakich okolicznościach projektujemy na innych, budując z nimi różne relacje. Mogą to być relacje romantyczne, zawodowe, czy relacje rodzice-dzieci, które pozbawione samoświadomości, wiodą nas w kierunku powtarzających się schematów.

Dramaterapia wykorzystuje psychologię Jungowską (archetypy, metafora, sny, podświadomość), elementy psychoterapii psychodynamicznej, analitycznej, Gestalt, Wewnętrznego Systemu Rodziny (IFS), teorii poliwagalnej oraz element mityczny, którym jest Podróż Bohatera Josepha Campella. Jest to metoda, której efekty są mierzalne i zapisane w literaturze przedmiotu.

 

Tytuł wystąpienia: “Zapomniany potencjał – Relacje rodzinne”

Rodzina, czyli nasi pierwsi opiekunowie i towarzysze życia ukształtowali podstawę naszego istnienia. Jeśli ten kształt nam odpowiada, to przyjmujemy go za własny, jeśli jednak nie identyfikujemy się w pełni z tym, co nam przykazano, zaczyna nas to uwierać. Widać to w relacji z członkami rodziny, czy relacji z własnym ciałem, decyzjami, podejściem do kolejnych etapów życia czy relacji międzyludzkich na szerszym poziomie. Jesteśmy zestawem schematów, poprzez który odczytujemy świat i jego intencje względem nas.

Celem dramaperapii jest praca z ludzkimi schematami. Dzieje się tak poprzez zastosowanie technik kreatywnych, teatralnych, oraz zrozumienie wartości relacji międzyludzkiej. Nikt nikogo nie ocenia, ani nie modyfikuje sposobu myślenia czy też nie podważa przekonań. Dzięki technikom stosowanym w dramaterapii pacjent sam zaczyna zauważać co go więzi, co odbiera mu wolność i zdolność do samostanowienia. Dramaterapeuta jako towarzysz, pomaga pacjentowi odbyć ową podróż poznania, a potem wspiera wprowadzanie nowych schematów, które pomagają osiągnąć szczęście i spełnienie.

Relacje rodzinne, które wpływały na nasze kształtowanie, miały wartość kluczową. Powszechnym błędem jest myślenie, że od dzieciństwa, rodziny czy systemu społecznego możemy się odciąć i żyć po swojemu. Współczesna nauka jasno pokazuje, że są to systemy przenikające się, które mają bezpośredni wpływ na to jak funkcjonujemy jako dorośli ludzie.

Wejście w świat kreacji, zabawy, emocji, świata zaginionego jak i upragnionego to podróż bohatera, który odkrywa włąsny potencjał. Poznaje go, oswaja i uczy się go. W procesie psychoterapii zaczyna uczyć się kim naprawdę jest i wzmacnia swój naturalny potencjał. Nie staje się kimś innym, kimś kim nie jest. Doświadcza stanu stawania się w obliczu drugiego człowieka. Dramaterapeuta pełni wówczas rolę społeczną, jest lustrem, w którym pacjent może się przejżeć. Nie dostosować do kolektywu ale poczuć w jakich szatach, rolach społecznych jest szczęśliwy.

Człowiek, aby dobrze funkcjonował, rozwijał się i spełniał własne pragnienia musi mieć spełnionych kilka warunków. Należą do nich poczucie bezpieczeństwa, ciekawość, otwartość, poczucie pewności własnego stanowiska, poczucie przynależności i wiele innych. Rodzina i najbliższa grupa społeczna spełnia powyższe zapotrzebowanie. Jeśli jednak te systemy są destrukcyjne, jednostka musi się nauczyć radzić sobie w systemie zagrożenia, jeśli natomiast jest to system wspierający – wówczas człowiek wyrasta na zdrowego, pewnego siebie człowieka. Takiego człowieka trudno zastraszyć, zawstydzić lub go zmanipulować.

Proces, którego możemy doświadczyć w dramaterapii pozwala nam zauważyć projekcje pacjentów, określić je, a następnie z nimi pracować. Ppozwala także przyjżeć się naszemu podejściu do rozwijania systuacji konfliktowych, które są stałą częścią życia człowieka. Jeśli nasze metody rozwiązywania konfliktów są destrukcyjne, wówczas proces terapeutyczny pozwala doświadczyć nowych metod. Kreatywność, ktorą oferuje dramaterapia otwiera na rozwiązania, których potocznie nie bierzemy pod uwagę. Pacjenci najpierw doświadczają czegoś nowego, a potem analizują osobiste odczucia, emocje, sygnały ciała i integrują te informacje tworząc nowe mechanizmy.

Zakładając, że człowiek jest istotą społeczną, zrozumiemy, że w pełni ponosimy odpowiedzialność za relacje, które tworzymy z innymi ludźmi. To jakim jestem partnerem, rodzicem czy pracownikiem zależy głównie ode mnie. Ma to znaczenie szczególnie w relacji rodzic dziecko, ponieważ jest to relacja, w której rodzic jest głównym dawcą i kreatorem nowego człowieka.
Dlatego warto poznawać swój potencjał i rozwijać samoświadomość. Dzięki temu stajemy się szczęśliwymi ludźmi i uszczęśliwiamy naszych bliskich zachowując zdrowe relacje.

 

Dane kontaktowe:

Facebook: https://www.facebook.com/dramaterapeutkamonika

prelegenci BIG 0002 Monika Dramaterapeutka Burzykowska